Τα βιβλία που γράφω
Ας μη συζητήσουμε γι' αυτά που θέλω να γράψω.
Πριγκίπισσα Αθηνά
Πριν από δύο χρόνια, διαβάζοντας παραμύθια στη μεγάλη μου κόρη και συζητώντας μαζί της γι’ αυτά, συνειδητοποίησα ότι αποδεχόμαστε ή και αποζητάμε για τα κορίτσια μας (και για εμάς τις ίδιες) ένα πρότυπο γυναίκας η οποία έχει λίγο πολύ ως σκοπό της ζωής της το να στολίζεται, να ονειρεύεται σχέσεις χωρίς ουσία, να αποφασίζει για τα πάντα μόνη της (ή αφήνει πάντα τους άλλους να αποφασίζουν για εκείνη) και να βρίσκει μονίμως κάποιον τρόπο (μαγικό) να κόψει δρόμο για να καταφέρει τα πράγματα που θέλει (ένα ραβδί, μια νονά νεράιδα, κάτι). Και μια μέρα κατέληξα ότι εγώ δεν αποδεχόμουν πια το πρότυπο αυτό: δεν ήθελα οι κόρες μου να λυπούνται τους εαυτούς τους που δεν μπορούν να ζήσουν μια τέτοια ζωή -ήθελα να νιώθουν τυχερές που δεν χρειάζεται να ζήσουν έτσι και που μπορούν να ζήσουν ζωές πολύ πιο ουσιαστικές, χρήσιμες, γεμάτες και ενδιαφέρουσες. Έτσι αποφάσισα να φτιάξω μια καινούρια πριγκίπισσα, μια πριγκίπισσα που θα είχε σκοπό στη ζωή της, που θα μάθαινε να αντιμετωπίζει με τις δικές της δυνάμεις τις προκλήσεις, που δε θα στήριζε όλη της την ύπαρξη στην εμφάνισή της και που θα έχτιζε σχέσεις με σεβασμό, αυτοσεβασμό, όρια, διάλογο και επίγνωση.
Έτσι δημιουργήθηκαν τα 5 βιβλία με τις περιπέτειες της πριγκίπισσας Αθηνάς.
Μα τι κάνουν οι πριγκίπισσες όλη μέρα;
Η πριγκίπισσα Αθηνά έχει µια απορία. Μια πολύ σοβαρή απορία: Πώς περνάνε άραγε τη µέρα τους οι πριγκίπισσες; Έτσι, αποφασίζει να ταξιδέψει µε µια παραµυθοµηχανή στον χρόνο. Εκεί θα βρει τις απαντήσεις που ζητάει: χτενίζουν τα µαλλιά τους, πηγαίνουν σε χορούς, δίνουν φιλιά σε βατραχάκια ή τσακώνονται για το ποια είναι η πιο όµορφη. Τι βαρετό! Εκείνη θέλει να φτιάχνει σπίτια, βιβλία και µηχανές, όπως τόσες γυναίκες που έχουν ζήσει στ’ αλήθεια. Και θα τα καταφέρει!
Ουπς, δεν είμαι πια όμορφη
Η πριγκίπισσα Αθηνά θέλει να ακούει απ’ όλους ότι είναι όµορφη. Μια µέρα, προσπαθώντας να εντυπωσιάσει τους πάντες, αποκτά στο πρόσωπο ένα σηµάδι που νιώθει ότι της χαλάει όλη την οµορφιά. Και τώρα; Πώς θα φαίνεται στις φωτογραφίες; Θα την αγαπούν όπως και πριν; Υπάρχουν άσχηµες πριγκίπισσες; Έχουν φίλους; Μπορούν να είναι ευτυχισµένες και να κάνουν σπουδαία πράγµατα; Για να ανακαλύψει τις απαντήσεις, η Αθηνά πρέπει πρώτα να βρει τη λύση σ’ ένα άλυτο µυστήριο που ταλαιπωρεί όλους τους κατοίκους της Ρεαλίας. Το δεύτερο βιβλίο της θαρραλέας σειράς, που µας θυµίζει πως µία αληθινή πριγκίπισσα δεν επαναπαύεται στα φορέµατα και στα βατραχάκια της.
Κοιλίτσα.com
Δέκα χρόνια πριν, αν μου έλεγες ότι θα γίνω συγγραφέας, θα μουρμούριζα «σε μια άλλη ζωή». Κι όμως, το 2010, όταν έμεινα έγκυος στην κόρη μου, έκανα κάτι που δεν πίστευα ότι μπορώ να κάνω ποτέ: έγραψα το Κοιλίτσα.com, το πρώτο μου βιβλίο. Το τρυφερό, αστείο και σκληρό χρονικό μιας εγκυμοσύνης, γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο και σε πραγματικό χρόνο, με άπειρα ερωτήματα, ελάχιστες βεβαιότητες και καμία συμβουλή για τη ναυτία. Η αλήθεια είναι ότι το έγραψα λίγο κατά λάθος και λίγο κρυφά από τον εαυτό μου, με την έννοια ότι το έφτιαξα κεφάλαιο-κεφάλαιο, σαν μπλογκ, κι έτσι ποτέ δεν τρομοκρατήθηκα από τη σκέψη ότι «έχω ξεκινήσει να γράφω ένα βιβλίο». Όταν, το «λάθος» έγινε πραγματικότητα και το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη και το έπιασα στα χέρια μου και είδα ότι ο κόσμος το διάβαζε και μου έλεγε καλά λόγια γι’ αυτό…
Ήθελα μόνο να χωρέσω
…τότε και μόνο τότε άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως, αφού συνέβη μία φορά, να μπορώ να το κάνω να συμβεί και δεύτερη. Φανερά αυτή τη φορά. Η σκέψη που ακολούθησε ήταν πως, αν επρόκειτο να γράψω και ένα δεύτερο βιβλίο, αυτό θα ήθελα να έχει σχέση με την ψυχογενή ανορεξία, με τη δική μου περιπέτεια μαζί της, που ήθελα να τη βγάλω εκεί έξω για να τη χρησιμοποιήσει ο καθένας όπως έχει ανάγκη. Μου πήρε μήνες, πολλά βράδια που πέρασα κλαίγοντας πιστεύοντας ότι ποτέ δε θα τα καταφέρω, πολλές δύσκολες αναμνήσεις, σβησίματα και πισωγυρίσματα, όμως τελικά συνέβη και δεύτερη φορά: έγραψα το Ήθελα μόνο να χωρέσω, ένα βιβλίο για εφήβους (αυτό που στην Αμερική λένε «young adult») και γονείς (εκδόσεις Πατάκη, επίσης). Και τελειώνοντάς το κέρδισα το στοίχημα που είχα βάλει με τον εαυτό μου, ότι μόνο αν καταφέρω να γράψω αυτό το βιβλίο, να βάλω σε μια ιστορία τα πράγματα που θέλω να πω για την ανορεξία, τότε ίσως υπάρξει και τρίτη και εικοστή φορά για μένα.
