Αυτή την περίοδο δουλεύω πάνω σε ένα non-fiction βιβλίο για εφήβους και σε ένα μυθιστόρημα με background τα μεταλλεία της Σερίφου. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι γύρω μου υποφέρουν (συγγνώμη, Στεφανία).
Θέλω μια μέρα να δουλέψω στην ?What if!, στο Vanity Fair, στην τηλεόραση και σ” ένα νησί, από ένα σπίτι με θέα.
Κάποτε ήθελα να δουλέψω και στη διαφήμιση. Ακόμα πετάω τη σκούφια μου για να δουλεύω πάνω σε ιδέες για εμπορικά concept και να συμμετέχω στην υλοποίησή τους. Συμπέρασμα/τιπ: βρες τι σε ιντριγκάρει στη δουλειά των ονείρων σου και προσάρμοσέ το στη δική σου.
Αν έχω κάποτε τρεις ευχές, η μία θα είναι να γίνονται περισσότερα ερευνητικά ρεπορτάζ στην Ελλάδα. Αν σ” αρέσουν τα «σεντόνια» διάβασε αυτό. Υπόδειγμα.
Μερικά δευτερόλεπτα (εντάξει, λεπτά) της κάθε ημέρας τα περνάω νοερά στο στην κορυφή της λίμνης και στο σπίτι από τραπουλόχαρτα. Το κάπως ανησυχητικό είναι ότι περνάω μερικά και στο ER, ακόμα.
Κάνω γιόγκα εδώ και εδώ. Προσπαθώ ακόμα ν” ανέβω μόνη μου σε κατακόρυφο, αν έχεις κανένα τιπ, μοιράσου το μαζί μου.
Αυτές είναι οι αγαπημένες μου βαλίτσες όλων των εποχών. Μαζί με το ταξίδι.
Το άγχος μου, όταν γράφω, είναι ότι όλοι έχουν ήδη σκεφτεί χιλιάδες φορές αυτά που γράφω. Αλλά ίσως πάλι και όχι.
