Σε πολλές περιπτώσεις τα στερεότυπα αντιστοιχούν με την πραγματικότητα, όμως ο ρόλος των ατόμων που τα παρατηρούν αυτά, τα ερευνούν και τα σχολιάζουν, δεν είναι να τα αποδίδουν στη Φύση, είναι να αναζητούν τις αιτίες τους στις νόρμες, τις συμπεριφορές, τους θεσμούς και τα στερεότυπα των ανθρώπων.
Πώς βοηθάς κάποιον που δεν είναι σίγουρο ότι θέλει να βοηθηθεί, πώς γκρεμίζεις τις άμυνες, πώς σέβεσαι τα όρια, πως βάζεις την ανάγκη του άλλου πάνω από τη δίκη σου λογική, πως καταλαβαίνεις τι αισθάνεται και πως μπορείς να φέρεις μια ουσιαστική αλλαγή στο πως νιώθει και το πως επιλέγει να βοηθήσει τον εαυτό του.
Είπαμε για τον ΟΗΕ, για τους 17 στόχους, που εμείς τους έχουμε ήδη κάνει 25 (έχουμε προσθέσει το δικαίωμα στην επιβράβευση, την εξάλειψη του ψέματος, το δικαίωμα όλων στο να γίνονται γονείς, και μερικά άλλα που δεν τα σημειώσαμε και μου διαφεύγουν), το τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να τους πετύχουμε όλοι μαζί, τη στιγμή που πολλοί άλλοι εκεί έξω κάνουν ακριβώς τα αντίθετα, τέτοια.
Δεν κρίνεται πια μόνο ο σεξισμός, η οπισθοδρομικότητα και ο συντηρητισμός μας, κρίνεται και η ικανότητά μας να συναισθανόμαστε σε ποια εποχή ζούμε, να αναλαμβάνουμε το βάρος των αλλαγών, να συντονιζόμαστε με τα βήματα που κάνει ο κόσμος προς τα μπρος.
Tα άτομα με νοητική αναπηρία – γυναίκες και άνδρες – είναι τα θύματα σεξουαλικών επιθέσεων με ποσοστά επτά φορές μεγαλύτερα από εκείνα των ατόμων χωρίς αναπηρία.
Το πώς μεγαλώνουμε τις κόρες μας έχει να κάνει με το τι γυναίκες θα γίνουν. Κι έχει να κάνει με πράγματα που δε μας αρέσει να φανταζόμαστε όσο είναι ακόμα μικρές, όμως θα μπορούσαμε, ως ένα βαθμό να προλάβουμε αν κάναμε το τολμηρό βήμα να τα φανταστούμε.
Ενημερώσεις, αποκλειστικότητες, τέτοια.