Mε τρομάζει η σκέψη ότι στο μυαλό κάποιων παιδιών, εκείνη την ημέρα, νομιμοποιήθηκε ένα πολύ συγκεκριμένο είδος βίας, που εύκολα μπορούν κι εκείνα, αγόρια ή κορίτσια, να αναπαράξουν ή να υποστουν στο μέλλον.
Το Equal Rights Amendment, η Τροπολογία για τα Ίσα Δικαιώματα (η οποία αναφέρεται στα θέματα της ισότητας των δύο φύλων) ΔΕΝ έχει επικυρωθεί (εδώ και 36 χρόνια από τότε που πρωτοκατατέθηκε, το 1972) και από τις 50 Πολιτείες των ΗΠΑ.
Oι μεγάλοι συνέχεια γκρινιάζουν ότι τα παιδιά δε διαβάζουν. Ακόμα κι όταν δε διαβάζουν εκείνοι. Και τα παιδιά συνεχίζουν να μη διαβάζουν, γιατιά ξέρουν την «αξία» του διαβάσματος, αλλά δεν έχουν νιώσει την απόλαυσή του.
Πώς βοηθάς κάποιον που δεν είναι σίγουρο ότι θέλει να βοηθηθεί, πώς γκρεμίζεις τις άμυνες, πώς σέβεσαι τα όρια, πως βάζεις την ανάγκη του άλλου πάνω από τη δίκη σου λογική, πως καταλαβαίνεις τι αισθάνεται και πως μπορείς να φέρεις μια ουσιαστική αλλαγή στο πως νιώθει και το πως επιλέγει να βοηθήσει τον εαυτό του.
Είπαμε για τον ΟΗΕ, για τους 17 στόχους, που εμείς τους έχουμε ήδη κάνει 25 (έχουμε προσθέσει το δικαίωμα στην επιβράβευση, την εξάλειψη του ψέματος, το δικαίωμα όλων στο να γίνονται γονείς, και μερικά άλλα που δεν τα σημειώσαμε και μου διαφεύγουν), το τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να τους πετύχουμε όλοι μαζί, τη στιγμή που πολλοί άλλοι εκεί έξω κάνουν ακριβώς τα αντίθετα, τέτοια.
Το πώς μεγαλώνουμε τις κόρες μας έχει να κάνει με το τι γυναίκες θα γίνουν. Κι έχει να κάνει με πράγματα που δε μας αρέσει να φανταζόμαστε όσο είναι ακόμα μικρές, όμως θα μπορούσαμε, ως ένα βαθμό να προλάβουμε αν κάναμε το τολμηρό βήμα να τα φανταστούμε.
Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι για τους υπόλοιπους ανθρώπους που ζουν με ανορεξία, αλλά και για όλους εμάς, ας προσπαθήσουμε να βρούμε για τον εαυτό μας και να δώσουμε στους γύρω μας λόγους να επιθυμήσουν να είναι και άλλα πράγματα στη ζωή τους, πέρα από δυνατοί.
Ενημερώσεις, αποκλειστικότητες, τέτοια.
