
Στο φετινό Μήνα Εφηβείας, έλα να αλλάξουμε τον κόσμο
Να τι θα κάνω φέτος με σχολεία, παιδιά και εφήβους, στο πλαίσιο του Μήνα Εφηβείας που διοργανώνουν κάθε Νοέμβριο οι Εκδόσεις Πατάκη.
Να τι θα κάνω φέτος με σχολεία, παιδιά και εφήβους, στο πλαίσιο του Μήνα Εφηβείας που διοργανώνουν κάθε Νοέμβριο οι Εκδόσεις Πατάκη.
Δεν είναι αγάπη, είναι βία. Δεν είναι τραγωδία, είναι έγκλημα. Δεν είναι πάθος, είναι εξουσία.
Oι μεγάλοι συνέχεια γκρινιάζουν ότι τα παιδιά δε διαβάζουν. Ακόμα κι όταν δε διαβάζουν εκείνοι. Και τα παιδιά συνεχίζουν να μη διαβάζουν, γιατιά ξέρουν την «αξία» του διαβάσματος, αλλά δεν έχουν νιώσει την απόλαυσή του.
Πώς βοηθάς κάποιον που δεν είναι σίγουρο ότι θέλει να βοηθηθεί, πώς γκρεμίζεις τις άμυνες, πώς σέβεσαι τα όρια, πως βάζεις την ανάγκη του άλλου πάνω από τη δίκη σου λογική, πως καταλαβαίνεις τι αισθάνεται και πως μπορείς να φέρεις μια ουσιαστική αλλαγή στο πως νιώθει και το πως επιλέγει να βοηθήσει τον εαυτό του.
Είπαμε για τον ΟΗΕ, για τους 17 στόχους, που εμείς τους έχουμε ήδη κάνει 25 (έχουμε προσθέσει το δικαίωμα στην επιβράβευση, την εξάλειψη του ψέματος, το δικαίωμα όλων στο να γίνονται γονείς, και μερικά άλλα που δεν τα σημειώσαμε και μου διαφεύγουν), το τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να τους πετύχουμε όλοι μαζί, τη στιγμή που πολλοί άλλοι εκεί έξω κάνουν ακριβώς τα αντίθετα, τέτοια.
Το πώς μεγαλώνουμε τις κόρες μας έχει να κάνει με το τι γυναίκες θα γίνουν. Κι έχει να κάνει με πράγματα που δε μας αρέσει να φανταζόμαστε όσο είναι ακόμα μικρές, όμως θα μπορούσαμε, ως ένα βαθμό να προλάβουμε αν κάναμε το τολμηρό βήμα να τα φανταστούμε.
Η σημαία -ή όποια σημαία- ας είναι* για όλους και όλοι ας είναι καθημερινά υποψήφιοι για τη μικρή κονκάρδα που θα τους κάνει να θέλουν, κάθε λεπτό, να γίνουν καλύτεροι και να συνεισφέρουν με τα μεγαλύτερα χαρίσματά τους.