Πριν από δέκα μέρες ένιωθα ασφαλής.
Και ξαφνικά δεν νιώθω.
Βρισκόμαστε όλοι και όλες στα πρώτα βήματα της μεγαλύτερης αβεβαιότητας που έχουμε ζήσει ποτέ.
Και έχουμε ερωτήσεις.
Εγώ έχω πολλές.
Παρακάτω είναι μερικές.
Εδώ είναι όλες.
Προσθέστε και τις δικές σας.
Ίσως κάποτε μπορέσουμε να τις απαντήσουμε.
Θα νιώσουμε ποτέ ξανά χαρούμενοι; Για τα πράγματα που μας έκαναν χαρούμενους ως τώρα;
Πότε θα ξαναδούμε τους γονείς μας χωρίς φόβο ότι μπορεί και να τους καταστρέψουμε;
Είμαι κακή μάνα που δεν κάνω μάθημα στα παιδιά μου, στο σπίτι;
Θα έρθει η ώρα που θα πρέπει οπωσδήποτε να κάνω μάθημα στα παιδιά μου, στο σπίτι;
Πώς θα επιβιώσουν/αλλάξουν τα σχολεία, τα φροντιστήρια, τα πανεπιστήμια αν χρειαστεί να είναι κάθε δύο μήνες κλειστά, για τρεις;
Θα πεθαίνουμε μόνοι;
Πώς θα κάνουν καινούριους φίλους τα παιδιά;
Τι θα είναι το σπίτι μας;
Πού θα χωρέσει το γραφείο μας, τη φύση, όλα τα πράγματα που χρειαζόμαστε από εκεί έξω; Θα αλλάξουν οι οικογένειές μας;
Θα χρειαστεί να επεκτείνουμε τις οικογένειές μας είτε με συγγενείς που δε δουλεύουν πια είτε με ανθρώπους που θα πληρώνουμε για να ζουν εκεί, μαζί μας, ώστε να μπορούμε να δουλεύουμε χωρίς να χρειάζεται να ανοίγουμε το οικιακό σύστημα σε περιόδους καραντίνας;
Θα ξαναζήσουμε όλοι με τους γονείς μας;
Πού θα ζήσουμε με τους γονείς μας; Σε ποια σπίτια, σε ποιες αυλές;
Θα ξαναρχίσουμε να αγκαλιαζόμαστε;
Πότε θα ξαναπάμε ταξίδια;
Πότε θα ξαναπάμε σε συνέδρια, σε σεμινάρια, σε εκδηλώσεις, πότε θα ξαναμπούμε σε χώρους που ανταλλάσσονται εμπειρίες και ιδέες;
Πού θα κινούμαστε;
Πώς θα κινούμαστε;
Θα έχουμε ανοιχτά γυμναστήρια, πάρκα;
Θα γίνονται αγώνες;
Θα θυμόμαστε ο ένας τον άλλον;
Το σπίτι θα ξαναγίνει ο κόσμος μας, όπως πολύ παλιά;
Ο κόσμος θα ξαναγίνει ένα σύνολο από τοπικότητες, όπως πολύ παλιά;
Θα ξαναμπούμε σε αεροπλάνα;
Θα ταξιδεύουμε όπως ξέραμε;
Πώς θα σκουπίσω τα ψώνια του σούπερ μάρκετ αφού τα απολυμαντικά μαντηλάκια έχουν εξαντληθεί;
Με τι θα σκουπίσω το πακέτο με τα απολυμαντικά μαντηλάκια;
Θα ξαναγίνει πανδημία, στη δική μας ζωή;
Θα συνεχίσει να υπάρχει αντι-εμβολιαστικό κίνημα;
Πόσο καιρό θα ζήσουμε έτσι;
Θα είναι αρκετά λίγος για να θυμόμαστε πώς ζούσαμε παλιά, όταν τελειώσει;
Πόσοι άνθρωποι θα χάσουν τις δουλειές τους;
Πόσοι άνθρωποι θα κλείσουν τις επιχειρήσεις τους; Τι θα κάνουν μετά; Ποιος θα τους πει ότι πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται τι θα κάνουν μετά;
Θα χρειαζόμαστε τα ίδια πράγματα όταν τελειώσει αυτό;
Θα τελειώσει αυτό;
Πού πάνε τα όνειρά μας όταν δεν μπορούν να γίνουν πια πραγματικότητα;
Τι θα γινόταν αν πέθαιναν τα παιδιά;
Πώς θα σωθούν οι γυναίκες που ζουν σε βίαιες σχέσεις;
Πώς θα σωθούν τα παιδιά που μεγαλώνουν σε βίαιες οικογένειες;
Τι θα κάνουν οι άνθρωποι με κατάθλιψη, με διατροφικές διαταραχές, με άλλες ψυχικές διαταραχές;
Τι θα κάνουν οι λεχώνες;
Πόσο μπορούμε να αντέξουμε χωρίς ήλιο;
Δε θα έπρεπε όλοι να έχουμε αυλές;
Τι πρέπει να κάνω;
Τι δε χρειάζεται να κάνω πια;
