13 Ιουνίου 2017: στην αίθουσα συσκέψεων της Uber, μιας από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες εταιρείες παγκοσμίως στο χώρο των μεταφορών, το Διοικητικό Συμβούλιο προσπαθεί να χαράξει μια στρατηγική αντιμετώπισης της κρίσης που αντιμετωπίζει η εταιρεία, μετά από τις αλλεπάαπανωτές αποκαλύψεις σεξιστικών και ανάρμοστων συμπεριφορών από στελέχη της, ενάντια σε εργαζόμενους αλλά και πελάτες.
“Υπάρχουν ένα σωρό στοιχεία που αποδεικνύουν ότι όταν υπάρχει μία γυναίκα σε κάποιο ΔΣ, είναι πολύ πιθανό να υπάρξει και δεύτερη μέσα στο ίδιο ΔΣ” λέει σε μια στιγμή η Αριάνα Χάφινγκτον, που, μέχρι πριν από ένα μήνα, ήταν μόνη ανάμεσα στους άντρες μέλη του συμβουλίου.
“Βασικά” πετάγεται από δίπλα ο Ντέιβιντ Μπόντερμαν ακούγοντάς την “αυτό σημαίνει απλώς ότι θα έχουμε περισσότερη πολυλογία”.
So… This just happened at @Uber‘s all-hands meeting. @YahooFinance‘s @JPManga got some leaked audio. 6:40 min https://t.co/QHXOp7TU0h pic.twitter.com/bqBLonNp49
— Julia La Roche (@SallyPancakes) June 13, 2017
Ας κάνουμε μια παύση εδώ.
Αν διαβάζατε τον παραπάνω διάλογο, χωρίς να ξέρετε ότι ο Ντέιβιντ Μπόντερμαν εξαναγκάστηκε σε παραίτηση ελάχιστες ώρες μετά από αυτή την επίδειξη πνεύματος, πόσες πιθανότητες θα είχατε να χασκογελάσετε και να συνεχίσετε την ημέρα σας διαγράφοντας από τη μνήμη σας τη συγκεκριμένη, στα καθ’ ημάς ασήμαντη, πληροφορία; Ο διπλανός σας στο καφέ, πόσες πιθανότητες θα είχε να χασκογελάσει; Κι αν είστε άνω των 23 ετών και έχετε ήδη δουλέψει σε μία τουλάχιστον ελληνική επιχείρηση, πόσες είναι οι πιθανότητες να έχετε γίνει πολλές παραπάνω από μία φορές μάρτυρας κάποιας αντίστοιχης -ή και πολύ χειρότερης- συνδιαλλαγής στο πλαίσιο μιας συνηθισμένης ημέρας στη δουλειά; Πείτε.
Παύση τέλος.
Αυτό ήταν μόνο ένα κομματάκι της κορυφής του παγόβουνου που έχει δημιουργηθεί πλέον από τις παραβάσεις, τις παραβιάσεις, τις απαράδεκτες συμπεριφορές και τις γκρίζες ζώνες για τις οποίες βρίσκεται συνεχώς στην κορυφή των απανταχού feeds, τους τελευταίους μήνες, η Uber. Η οποία έχει, ήδη από την αρχή του 2017, εμπνεύσει το twitter hashtag #deleteUber (already have) και μια από τις πρώην μηχανικούς της να ξεμπροστιάσει στο μπλογκ της ολόκληρη τη μάτσο, σεξιστική κουλτούρα που διέπει τη λειτουργία της επιχείρησης.
Σήμερα, 10 μέρες μετά από το χαριτωμένο συμβάν, εκτός από τον Μπόντερμαν έχει πλέον παραιτηθεί και ο ιδρυτής της Uber από το ρόλο του CEO, ενώ η εταιρεία και η προβληματική της κουλτούρα αναλύονται σε ουκ ολίγα ενδιαφέροντα άρθρα από τα μεγαλύτερα media διεθνώς.
Κι εγώ χαίρομαι για την Uber.
Χαίρομαι που εκεί έξω στελέχη παραιτούνται (και) για λόγους που εδώ θα θεωρούσαμε αυτονόητο κομμάτι της εργασιακής μας καθημερινότητας. Γιατί μπορεί εδώ να χασκογελάμε ακόμα, έστω και αμήχανα, μπροστά στα σεξιστικά σχόλια των εργοδοτών ή των συνεργατών μας στη δουλειά, όμως εκεί έξω κάτι δείχνει ότι θέλει να αλλάξει. Γιατί μπορεί, εκεί έξω, να έχει εκλεγεί ως πρόεδρος ο μεγαλύτερος ίσως σεξιστής της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας των ΗΠΑ, όμως από κάτω, έστω από #αντίσταση, η συζήτηση πάνω σε θέματα ισότητας έχει ανάψει. Γιατί μπορεί ο συνήγορος του Μπιλ Κόσμπι να βγαίνει και να λέει δημοσίως ότι ο πελάτης του ζημιώθηκε από την αλλαγή που παρατηρείται τελευταία στον τρόπο που τα ΜΜΕ αντιμετωπίζουν τις γυναίκες θύματα βιασμού, όμως ταυτόχρονα το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις την έμφυλη ισότητα μέσα στους κόλπους της αλλά και έξω από αυτούς, γίνεται σιγά σιγά στοιχείο διαφοροποίησης και υπεροχής τους. Γιατί με κάθε παραίτηση από την Uber ή τη Fox μπορεί μια καινούρια επιχείρηση να σκεφτεί λίγο πιο σοβαρά τη σύνθεση της ομάδας που το διευθύνει. Γιατί ίσως σιγά σιγά κι εδώ ν’ αρχίσουμε να μιλάμε ανοιχτά για τη σεξουαλική παρενόχληση στη δουλειά, την ισότητα στην αγορά εργασίας, τα στερεότυπα και την απουσία των γυναικών από όλες σχεδόν τις σφαίρες επιρροής στην κοινωνία.
STATUS UPDATE
Στο newsletter The Broadsheet του Fortune, η Valentina Zarya περιγράφει το ακριβώς αντίθετο φαινόμενο.
Αλλά η Valentina Zarya δε ζει στην Ελλάδα.
