Κάτι άλλο έγραφα και κάτι άλλο διάβασα και τράβηξε την προσοχή μου, συμβαίνουν αυτά.
Ορίστε, λοιπόν: για τη χιονοθύελλα που παρέλυσε το σαββατοκύριακο, με εντυπωσιακό και επικίνδυνο και πανέμορφο τρόπο, τη Νέα Υόρκη και την Ουάσινγκτον, θα τα διαβάσατε, θα τα είδατε, θα τα ζηλέψατε.
Η Washington Post, όμως, έγραψε χθες κάτι καινούριο -και κάπως εντυπωσιακό επίσης: ότι την Τρίτη το πρωί, μετά τον πανικό και την ανακατωσούρα από την κακοκαιρία, στην αμερικανική Γερουσία στην Ουάσινγκτον εμφανίστηκαν για να συνεδριάσουν μόνο γυναίκες. Από την πρόεδρο μέχρι τις βοηθούς, μόνο γυναίκες. Η Γερουσιαστής Lisa Murkowski δεν το είχε ξαναδεί αυτό.
“Η θεωρία της” αναφέρει το άρθρο “είναι ότι δεν πρόκειται για σύμπτωση, ‘Μπορεί το γεγονός αυτό να λέει κάτι για την ανθεκτικότητα των γυναικών’ προσθέτει ‘που φοράνε τις μπότες τους, βάζουν το καπέλο τους και βγαίνουν έξω για να συμμαζέψουν όπως μπορούν το χάος'”.
Μπορεί.
Δε λέω.
Μπορεί όμως να συμβαίνει και κάτι άλλο, λιγότερο εμπνευστικό από το φεμινιστικό κλισέ “οι γυναίκες τα καταφέρνουν καλύτερα, αφήστε τις να διευθύνουν τον κόσμο”, αλλά ταυτόχρονα πάρα πολύ πραγματικό (και φεμινιστικό επίσης).
Ότι οι γυναίκες -ειδικά εκείνες που έχουν ξεπεράσει δεκάδες εμπόδια για να φτάσουν, διάβολε, τόσο ψηλά- νιώθουν διαρκώς υποχρεωμένες να προσπαθούν διπλά και να κάνουν το κάτι παραπάνω για να μην τολμήσει να βγει ποτέ κανείς και να τους πει ότι τεμπελιάζουν/λουφάρουν/δεν είναι άξιες για τη δουλειά/μάλλον κοιμήθηκαν με το αφεντικό/καλύτερα να πάνε να πλένουν πιάτα.
Ότι οι άντρες πιο συχνά θεωρούν, υγιέστατα και φυσιολογικά, ότι μπορούν να πάρουν ένα ρεπό μέσα στην κοσμοχαλασιά, ενώ για τις γυναίκες πιο συχνά η κοσμοχαλασιά είναι μία ακόμα ευκαιρία να αποδείξουν ότι μπορούν και ότι τα καταφέρνουν.
Και όπως ακριβώς πιστεύω ότι κανένα από τα δύο φύλα δεν είναι από μόνο του πιο άξιο να σώσει τον κόσμο, με τον ίδιο τρόπο πιστεύω ότι το να πάψουμε οι γυναίκες να νιώθουμε ότι πρέπει τρέξουμε μαραθώνιο για να αποδείξουμε ότι μάθαμε να περπατάμε, είναι δουλειά και των δυο, αντρών και γυναικών. Και εννοώ δουλειά που είναι σημαντικό να γίνει.
Υ.Γ. Θα μου πεις, κι αν αποφάσιζαν και οι γυναίκες να πάρουν, υγιέστατα και φυσιολογικά, ρεπό, ποιος θα έβαζε τάξη στο χάος; Και θα σου πω οι 10 υπέροχοι τρελοί που θέλουν να κάνουν τη δουλειά, αλλά ας είναι άντρες και γυναίκες 50-50.
