Ένα περίεργο πράγμα.
Βλέποντας αυτό το βίντεο, σκεφτόμουν ότι η ίδια σύγχυση/παρεξήγηση είναι συχνά η αιτία που δεν μπορούμε να βοηθήσουμε πραγματικά τα παιδιά μας.
Και τους πρόσφυγες.
Και τα παιδιά μας.
Και τους πρόσφυγες.
Και τα παιδιά μας.
Και τους πρόσφυγες.
Και τα παιδιά μας.
Ίσως επειδή και οι δύο βιώνουν συναισθήματα που θέλουμε να διαγράψουμε από το μέσα μέσα του εαυτού μας.
Ίσως επειδή φοβόμαστε να μπούμε στα παπούτσια τους, γιατί είναι και στους δύο στενά.
