Αν το να φτιάξεις (ή να εξελίξεις) το δικό σου site ή blog είναι μέσα στα resolutions σου για τη νέα χρονιά, άκου: έχεις μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου για να γραφτείς στο σεμινάριο Blogging και Ιντερνετική Γραφή, που παραδίδω για δεύτερο εξάμηνο στο Κολέγιο Αθηνών.

Αν αναρωτιέσαι γιατί να φτιάξεις ένα blog, αφού υπάρχει το Facebook (ή αφού είναι δύσκολο ή αφού δεν προλαβαίνεις), σου έχω τις απαντήσεις μου εδώ (άσε που δεν είναι δύσκολο. Άσε που προλαβαίνεις. Τα λέμε αυτά στο σεμινάριο.)

Αλλά στο Πούλα σαν Καλλιτέχνης (εκδ. Key Books) ο Austin Kleon εξηγεί κι αυτός πολύ ξεκάθαρα το γιατί ένα blog είναι από τις καλύτερες επενδύσεις που μπορείς να κάνεις για τον εαυτό σου και την καριέρα σου. Και η Key Books μου έδωσε την άδεια να αντιγράψω εδώ τα λόγια του από το κεφάλαιο Χτίσε ένα καλό όνομα στο δίκτυο.

Να, διάβασε:

Τα κοινωνικά δίκτυα είναι σπουδαία, αλλά έρχονται και παρέρχονται. (Θυμάσαι το MySpace; To Friendster; To GeoCities;) Αν ενδιαφέρεσαι πραγματικά να μοιραστείς τη δουλειά σου και να εκφραστείς, τίποτα δεν είναι καλύτερο από ένα δικό σου μέρος online, ένα μέρος που ελέγχεις, ένα μέρος που δεν μπορεί να σου πάρει κανείς, ένα παγκόσμιο αρχηγείο όπου ο κόσμος θα μπορεί πάντα να σε βρίσκει.

Πριν από 10 χρόνια, όρισα τη διαδικτυακή περιοχή μου και αγόρασα τη διεύθυνση austinkleon.com. Ήμουν ένας ερασιτέχνης χωρίς δεξιότητες όταν άρχισα να χτίζω την ιστοσελίδα μου: ξεκίνησα ρακένδυτος και άσχημος. Τελικά, ανακάλυψα πώς να εγκαταστήσω ένα blog κι αυτό άλλαξε τα πάντα. Το blog είναι το ιδανικό εργαλείο για να μετατρέψεις τη ροή σε απόθεμα: μια μικρή δημοσίευση στο blog δεν είνα τίποτα από μόνη της, αλλά οι χίλιες αναρτήσεις σε μια δεκαετία εξελίσσονται σε έργο ζωής. Το blog μου έχει υπάρξει το πορτφόλιό μου, το στούντιό μου, η γκαλερί μου, η βιτρίνα του μαγαζιού μου, το σαλόνι μου. Οτιδήποτε καλό έχει συμβεί στην καριέρα μου μπορεί να ανιχνευθεί στο blog μου. Τα βιβλία μου, οι εκθέσεις μου, οι ομιλίες μου, κάποιες από τις καλύτερες φιλίες μου –όλα υπάρχουν χάρη σε αυτή τη μικρή γη που κατέχω στο Διαδίκτυο.

Οπότε, αν κρατήσεις ένα πράγμα από αυτό το βιβλίο κράτησε αυτό: πήγαινε να κατοχυρώσεις μια διαδικτυακή διεύθυνση. Αγόρασε το www.(πληκτρολόγησε το όνομά σου εδώ).com. Αν το όνομά σου είναι συνηθισμένο, ή δεν σου αρέσει το όνομά σου, βρες ένα ψευδώνυμο και κατοχύρωσε αυτό. Μετά αγόρασε φιλοξενία σε κάποιο server και χτίσε μια ιστοσελίδα. (Αυτά τα πράγματα ακούγονται κάπως τεχνικά αλλά, ειλικρινά, δεν είναι –μερικές αναζητήσεις στο google και μερικά βιβλία από τη βιβλιοθήκη θα σου δείξουν το δρόμο). Αν δεν έχεις το χρόνο ή τη διάθεση να χτίσεις τη δική σου σελίδα, υπάρχει ένας μικρός στρατός από σχεδιαστές ιστοσελίδων έτοιμοι να σε βοηθήσουν. Η σελίδα σου δεν χρειάζεται να δείχνει όμορφη –απλώς πρέπει να υπάρχει.

Μη σκέφτεσαι την ιστοσελίδα σου σαν μια μηχανή αυτοπροώθησης, σκέψου τη σαν μηχανή εφεύρεσης του εαυτού σου. Στο Διαδίκτυο, μπορείς να γίνεις ο άνθρωπος που πραγματικά θέλεις να είσαι. Γέμισε τη σελίδα σου με τη δουλειά σου, τις ιδέες σου και τα πράγματα για τα οποία νοιάζεσαι. Με το πέρασμα των χρόνων θα μπεις στον πειρασμό να την εγκαταλείψεις για το καινούργιο, το πιο λαμπερό μέρος κοινωνικής δικτύωσης. Μην ενδώσεις. Μην την αφήσεις παραμελημένη. Σκέψου το σε βάθος χρόνου. Μείνε μαζί της, συντήρησέ την και άσ’ τη να αλλάξει μαζί σου με το πέρασμα του χρόνου.

Όταν ήταν νέα και μόλις ξεκινούσε, η Πάτι Σμιθ άκουσε τον Γουίλιαμ Μπάροουζ να τη συμβουλεύει: «Χτίσε ένα καλό όνομα. Κράτα το όνομά σου καθαρό. Μη συμβιβάζεσαι. Μην ανησυχείς αν θα βγάλεις ένα σκασμό λεφτά ή αν θα πετύχεις. Να σε νοιάζει μόνο να κάνεις καλή δουλειά… και αν μπορείς να χτίσεις ένα καλό όνομα, από κάποια στιγμή και μετά αυτό το όνομα θα έχει τη δική του αξία».

Η ομορφιά του να κατέχεις τον δικό σου χώρο είναι ότι μπορείς να τον κάνεις ό,τι θέλεις. Η δική σου διεύθυνση είναι η δική σου διεύθυνση. Δεν χρειάζεται να κάνεις συμβιβασμούς. Χτίσε ένα καλό όνομα, κράτα το καθαρό και κάποια στιγμή θα έχει τη δική του αξία. Είτε εμφανιστεί ο κόσμος είτε όχι, εσύ είσαι εκεί έξω, κάνεις το κομμάτι σου, και είσαι έτοιμος όποτε κι αν ετοιμαστούν αυτοί.

 Πούλα σαν καλλιτέχνης, Austin Kleon, Μετάφραση: Key Books

 Λοιπόν;

ΥΓ. Τρεις από τις μαθήτριές μου του εξαμήνου που πέρασαν έφτιαξαν (ή εξέλιξαν) αυτό, αυτό και αυτό το blog. Σήμερα, στο προτελευταίο μας μάθημα, τις ρώτησα αν είναι περήφανες γι’ αυτό που κατάφεραν μέσα σε τρεις μήνες. Να προωθήσουν ένα βιβλίο. Να αρχίσουν να χτίζουν το κοινό τους, δίνοντάς του την ευκαιρία να απολαύσει αυτά που απολαμβάνουν, να προβληματιστεί γι’ αυτά που προβληματίζονται. Μου είπαν ότι είναι, κυρίως επειδή απομυθοποίησαν το «δύσκολο» και τόλμησαν να βγάλουν εκεί έξω αυτά που χαίρονται να δημιουργούν. Είμαι λίγο περήφανη, λοιπόν, κι εγώ.