Τελευταία με διαλύουν ακόμα περισσότερο τα παιδάκια που σφαδάζουν κλαίνε από το φόβο (θυμό;) της εγκατάλειψης -κι αυτό σημαίνει “πάρα πάρα πολύ” γιατί και πριν με διέλυαν τόσο που ήθελα κάνω εμετό. Τώρα θέλω απλώς να σταματήσω τη ζωή μου, αν δεν μπορώ να κάνω κάτι για να τα παρηγορήσω. Που δεν μπορώ. Δεν μπορώ να τα παρηγορήσω όλα. Τι να κάνω, λοιπόν; Θεωρητικά, θα έπρεπε να παρηγορήσω τον εαυτό μου, αλλά μια τέτοια πιθανότητα αιωρείται ακόμα στη σφαίρα του φανταστικού.
